Tęsknię

To już prawie dwa miesiące odkąd żyję w nowym miejscu /albo próbuję żyć/. Majówki nie miałam – bo tu czegoś takiego nie ma, randki miewam słabe – bo nijak mi nie idzie poznawanie nowych dziewczyn, postanowiłam więc pewnego wolnego, deszczowego popołudnia zrobić listę plusów i minusów mojego pobytu na obczyźnie. Powiem wam zupełnie szczerze, jak ją zobaczyłam gotową, to nic, tylko pakować walizkę i spierdalać z powrotem do rodzinnego domu – tylko to mi przyszło do głowy. Ale nie w takim gównie było się już zakopanym po uszy. Pakowanie manatków i łapanie busa to najprostsza rzecz, jaką można zrobić, gdy coś idzie nie po myśli. A ja brzydzę się prostymi rzeczami – dlatego jestem lesbą, zakochiwałam się w niezrównoważonych emocjonalnie dziewojach i piszę bloga, który ma mniej czytelników niż moja ulica mieszkańców. Jebać proste rzeczy! Życie to ciągłe wyzwania, trzeba zakasać rękawy i bić się z wiatrem /bo w sumie dlaczego nie?/.

Od kilku dni walczę sama ze sobą żeby wstać z łóżka, pójść do pracy, do szkoły i po zakupy. Tęsknię za wszystkim co zostawiłam. Tęsknię za mamą, siostrą i psem. Tęsknię za ławką w parku, brzegiem rzeki i ulubionym pubem. Tęsknię za wszystkimi byłymi dziewczynami i jednym byłym chłopakiem. Tęsknię za sąsiadką, swoim dentystą, a nawet za kierowcą ubera, który kiedyś mnie wiózł na imprezę. Tęsknię jak jasny gwint, a te wszystkie byle jakie randki tylko potęgują tę cholernie głośno brzmiącą pustkę. Dlaczego przebywanie poza własną strefą komfortu jest tak mega trudne? :P

Gdzieś, kiedyś w internetach przeczytałam, że jeśli życie daje Ci cytryny, to należy zrobić z nich lemoniadę. Tylko, cholera, ja nie lubię lemoniady...