Kilka słów o tym, dlaczego tak trudno być lesbijką ;)

Niby jestem lesbą, niby mówię o tym głośno i nikt nie ma co do tego żadnych wątpliwości, ale i tak zawsze znajdzie się jakiś hetero dżolero, który myśli, że swoim penisem wprawi mnie w zachwyt i zmieni moją orientację. Czasem wzruszam ramionami nie przejmując się kompletnie głupotą drugiej strony, a czasem bierze mnie taki wkurw, że mam ochotę pobić gościa i tego jego penisa wsadzić mu głęboko w ucho /bo w dupę to przyjemność, wszyscy wiemy/.

Nigdy nie pojmę dlaczego faceci myślą, że lesby skrycie za nimi latają tylko tak dla zabawy się kamuflują w kobiecych związkach. Zaczyna mi też brakować rzeczowych argumentów w dyskusjach, za to zaczęłam skrupulatnie notować teksty jakimi raczą mnie panowie, gdy dowiadują się, że jednak wolę cipki:

"Brakowało Ci w dzieciństwie męskiego wzorca" – /nawet jeśli, to Ty - palancie, na pewno nim nie będziesz!/;

"Nie spotkałaś tego jedynego księcia z bajki" – /być może, ale za to wiele było tych jedynych księżniczek/;

"Masz jakiś uraz do mężczyzn, na pewno ktoś Cię skrzywdził" – /nie przypominam sobie, no chyba, że liczyć to, że kiedyś Pan od wuefu nie dał mi piątki za fatalnie wykonany dwutakt/;

"To tylko przejściowe" – /przejściowy może być uraz głowy, którego zaraz się nabawisz jak będziesz mnie dalej wkurwiał/;

"Pewnie chcesz być modna, to teraz takie popularne" – /jak bym chciała, to bym się troszkę lepiej ubierała, a jak jest – każdy widzi.../.

Mogłabym tak jeszcze wypisywać bzdury, które słyszę, ale nie chcę Was zanudzić. Sporo tego, jak na niecałe 30 lat życia. Aż strach pomyśleć, ile podobnych pierdół jeszcze usłyszę ;)

Wizytowałam ostatnio znajomych, którzy hucznie wyprawiali parapetówkę. Wśród zaproszonych gości był między innymi on – polski latino boj, z południowoamerykańskimi korzeniami, białymi ząbkami i przekonaniem o swojej niebywałej zajebistości, której nie ulegnie żadna samica. Na imię mu było tak dziwacznie, że już nie pamiętam jak na niego wołali, ale nie zapomniałam jak się szczerzył gdy tylko usłyszał, że jestem lesbą. W jego głowie pewnie natychmiast pojawiły się scenki rodem z pornola, gdzie on – król łoża otacza się lesbijskimi niewolnicami. Ciężko było dotrzeć do tego zakutego łba i wytłumaczyć mu, że lesby z zasady z facetami raczej się nie zadają chyba, że to ojcowie, bracia, przyjaciele albo listonosz.

Jakże długą i bezowocną dyskusję z nim prowadziłam... Na każde moje zdanie wysuwał swoje teorie o tym, że po prostu nigdy nie spotkałam tego właściwego faceta i na pewno jakiś drań mnie skrzywdził. W pewnym momencie życzył mi wszystkiego najlepszego, ale jak to ujął: "To dziwne życzyć Tobie samego siebie"... Przyznam, że zbaraniałam. Już nie chciało mi się ćwiczyć cierpliwości ani okazywać miłosierdzia i zrozumienia. Walnęłam po prostu "Pierdol się" i poszłam rozmawiać z innymi gośćmi.

Raczej nieprędko przyjdzie mi znowu się z nim spotkać, bo jakoś tak wyszło, że na tej samej parapetówce jawnie molestował jakąś dziewczynę i gospodyni imprezy postanowiła kategorycznie odstawić gościa poza krąg nawet najdalszych znajomych. Nie dość, że zakuty łeb to jeszcze nachalny zboczeniec!

Nie każda ma jednak takie szczęście jak ja. Zdaję sobie sprawę, że niektóre dziewczyny słuchają takich pajaców częściej, może nawet codziennie. I to wcale nie musi być pajac w ciele hetero faceta, bo nierzadko zdarza się, że znajome/kuzynki/sąsiadki też nie ogarniają tematu. Jak żyć, co począć? Wydrukować sobie listę naukowych faktów o homoseksualizmie i podsuwać ją innym czy po prostu potraktować prawym sierpowym każdego, kto wyskoczy z takimi dyrdymałami?